همه چیز دربارۀ نرم تنان

در کتاب درسی از دستۀ نرم تنان، به حلزون و لیسه اشاره شده است.

انواعی از نرم تنان در طبیعت وجود دارند که از میان آنها می توان به حلزون و لیسه ها اشاره کرد. همینطور انواعی از حلزون ها و لیسه ها وجود دارند که توانایی زندگی در دریا و یا خشکی را دارند. اما کتاب درسی قصد بررسی تنفس، گردش مواد، هم ایستایی و اسکلت بدنی در حلزون و لیسه های خشکی زی را دارد.

تنفس: نرم تنانی مانند حلزون و لیسه از بی مهرگان خشکی زی هستند که برای تنفس، از شش استفاده می کنند.

گردش مواد: بیشتر نرم تنان برای گردش مواد درون بدن خود از سامانه ی گردش باز استفاده می کنند. در سامانۀ باز، قلب، مایعی به نام همولنف را به حفره های بدن پمپ می کند. همولنف نقش های خون، لنف و آب میان بافتی را بر عهده دارد. این جانوران مویرگ ندارند و همولنف مستقیماً به فضای بین یاخته های بدن وارد می شود و در مجاورت آنها جریان می یابد.

هموئوستازی: دفع مواد زائد تمامی نرم تنان از طریق نوعی سامانه ی نفریدی به نام سامانه ی متانفریدی انجام می شود. متانفریدی لوله ای است که در جلو، قیف مژکدار و در نزدیک انتها، دارای مثانه است که به منفذ ادراری در خارج از بدن ختم می شود. دهانۀ این قیف به طور مستقیم با مایعات بدن ارتباط دارد.

اسکلت بدنی: حلزون ها مانند حشرات نمونه هایی از جانوران دارای اسکلت بیرونی هستند. در این جانوران، اسکلت علاوه بر کمک به حرکت، وظیفۀ حفاظتی هم دارد. با افزایش اندازۀ جانور، اسکلت خارجی آن هم باید بزرگتر و ضخیم تر شود. بزرگ بودن اسکلت خارجی، باعث سنگین تر شدن آن می شود که در حرکات جانور محدودیت ایجاد می کند. به همین علت، اندازۀ این جانوران از حدّ خاصی بیشتر نمی شود.